Iedereen praat erover, rubrieken staan er vol van, neem meer tijd voor jezelf, ga sporten, richt je op je werkbalans. En toch bij jou komt dat net niet binnen. “Een beetje gespannenheid is toch niet erg dat heeft iedereen. En trouwens ik zet mij nou eenmaal graag in voor anderen, ik weet echt niet hoe ik dat moet veranderen.”

 

Naast het niet erkennen van werkstress merk ik ook vaak een patroon van zwart-wit denken op. Een verandering van een patroon wordt dan gekoppeld aan een ernstig gevolg. “Als ik mijn opdracht niet op mijn tijd afmaak krijg ik geen promotie”. Als ik mijn klanten begrens in hun verwachtingen wordt mijn contract niet verlengd”. Het is dus of geheel meegaan of geheel weigeren. Of je accepteert alles van je collega’s, manager of klant of je accepteert niks en de gevolgen zijn ernstig.  Vaak een patroon wat ontwikkeld is in het verleden om destijds om te gaan met een vragende of veel eisende omgeving. Het patroon wordt dan doorgezet omdat er nog steeds een bonus aanhangt; in dit geval mogelijk een tijdelijk gevoel van meer veiligheid.

 

Kort samengevat de combinatie van het niet opmerken, het doorgaan met zwart-wit denken en het zich geen raad weten met deze gevoelens kan zich dan steeds verder ontwikkelen in een nog groter gevoel van machteloosheid met als mogelijk gevolg in een later stadium een burn-out. Mocht dit jouw aanspreken dan zou ik 3 kleine stappen willen voorstellen.

 

1: Voel

Herken de symptomen,  luister naar je lichaam.

2: Bevraag

Realiseer je dat het gevoel van machteloosheid ondersteund door het zwart-wit gevolg denken  jouw eigen waarheid is en dus alleen een eenzijdig perspectief.

3: Beweeg

Zet een eerste hele kleine stap. Bespreek je werkstress met je omgeving en zoek indien nodig begeleiding hierbij. Begin met het ontdekken van het geleidelijk uitoefenen van invloed.